برای ارتباط بین دو سطحی که اختلاف ارتفاع دارند باید از امکانات خاصی استفاده شود. برای این منظور انسان همواره با به کارگیری دانش و وسایلی که در اختیار داشته در هر زمان توانسته به نحو مطلوب این فاصله را طی نموده است. امروزه براثر نیازی که بشر به ساختمان های بلند دارد استفاده از وسایل ارتباطی مناسب بین طبقات اجتناب ناپذیر شده است. این وسایل عبارت اند از: پله ، رمپ و آسانسور
پله و اجزای تشکیل دهنده ی آن :
به منظور دسترسی به سطوحی که در یک تراز قرار نگرفته اند معمولاً از پلکان استفاده می شود. هر پلکان دارای مشخصاتی است نظیر: طول، عرض و… که ابعاد هر یک از آن ها با عملکرد و موقعیت محل تغییر می کند
- کف » به سطح فوقانی پله، “کف” گفته می شود، یعنی جایی که پا روی آن قرار می گیرد و معمولاً اندازه ی آن حدود 30 سانتی متر است
- ارتفاع » فاصله ی عمودی دو کف پله ی متوالی را “ارتفاع” می نامند
- پیشانی » پیشانی قطعه ای عمودی است که میان دو کف پله متوالی قرار دارد.
- گونه » سطوح کناره ی دوطرف پله، “گونه” نام دارد.
- عرض » فاصله ی بین گونه های هرتک پله “عرض” نام دارد.
- شیارکف » بر روی هر کف پله، یک یا دو شیار (گودی) در امتداد عرض پله به وجود می آورند. این شیارها برای جلوگیری از لغزش ایجاد می شوند.
- ردیف » به مجموعه پلکان متوالی بین دو اختلاف سطح، “ردیف پله” می گویند. یک ردیف ، حداقل از سه پلکان متوالی تشکیل می شود.
- پاگرد » سطحی است که شخص پس از پیمودن یک ردیف بر آن قدم می گذارد. از پاگرد به منظور استراحت و گاهی برای تغییردادن جهت حرکت استفاده می شود.
- چشم » فاصله ی بین دو ردیف پلکان را “چشم” می نامند.
- نرده » جان پناه و حفاظی است جهت جلوگیری از سقوط افراد، که در لبه ی پله نصب می شود. هم چنین به منظور تکیه گاه دست، جهت بالا و پایین رفتن استفاده می شود. این حفاظ از مصالح بنایی، فلز، چوب و… ساخته می شود
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.