دو روش اصلی در محاسبات مورد نیاز در اجرای الگوریتم ها وجود دارد. روش اول استفاده از تکنولوژی سخت افزاری است یعنی استفاده از ASIC ها. ASIC ها بطور خاص برای انجام محاسبات معینی طراحی و ساخته می شوند. آنها در اجرای محاسباتی که برای آنها ساخته شده اند بسیار کارا و سریع هستند. اما بعد از ساخته شدن قابل تغییر و اصلاح نیستند. و برای تغییرات باید از نو طراحی شوند و IC های جدید در سیستم ها تعبیه شوند که بعضا سخت افزار سیستم نیز باید از نو IC نو طراحی شوند و طراحی شود.
روش دوم استفاده از میکروپروسسور است که بصورت نرم افزاری برنامه ریزی می شود. پردازنده برای انجام محاسبات باید یک سری دستورالعمل را به ترتیب اجرا کند. با برنامه ریزی مجدد سیستم، کارکرد آن عوض می شود بدون آنکه نیاز باشد سخت افزار را تغییر دهیم. اما این انعطاف پذیری به قیمت کاهش سرعت و افزایش زمان اجرای محاسبات نسبت به ASIC تمام می شود. محاسبات قابل پیکر بندی مجدد می تواند این فاصله موجود بین سخت افزار و نرم افزار را برطرف کرده و بازده سیستم را بالا ببرد. وسایل قابل پیکر بندی مجدد شامل تعدادی FPGA هستند که آنها نیز حاوی تعداد زیادی عناصر محاسباتی می باشند که کارکرد آنها توسط تعدادی بیت تعیین می شود. این عناصر محاسباتی به عنوان بلوک های منطقی شناخته می شوند که اتصالات بین آنها نیز می تواند برنامه ریزی شود. بنابراین مدارهای دیجیتال می توانند در این سخت افزار قابل پیکر بندی نگاشت گردند.
مقاله Reconfigurable Computing نوشته آقای علی اکبر سلطانلو از دانشگاه صنعتی امیرکبیر در 22 صفحه می باشد. که مباحث زیر را در خود گنجانده است:
- کامپیوتر SRC-6e
- معماری سخت افزار SRC-6e
- مدل برنامه نویسی SRC-6e
- کامپایلر MAP
- پیاده سازیBenchmark بر روی SRC-6e
- الگوریتم Tripple DES
- الگوریتم DES Breake
بسیار خوب ودوست داشتنی