مدیریت پیچیدگی طرح و چالش های پیش رو

پیچیدگی محصولات مدرن و همچنین فرآیندهای تولید مربوط به آن ها طی چند دهه گذشته افزایش یافته است و شواهدی وجود دارد که نشان می دهد این روند ادامه خواهد یافت. پیچیدگی به معنای کارآمدی است. تصور کنید که چه کار های زیادی می توان با تلفن های هوشمند به غیر از تماس صوتی انجام داد. به اتومبیل ها فکر کنید که می توانند فاصله خود را با اتومبیل جلو حفظ کنند، ترمز اضطراری را فعال کنند و در صورت رانده شدن از یک لاین به لاین دیگر به راننده هشدار دهند.

همانطور که آشکار است، افزایش پیچیدگی از رشد و تکامل خبر می دهد. جهان زیستی را در نظر بگیرید. از ارگانیسم های تک سلولی که فقط توانایی انجام فعالیت های پایه را داشتند، تکامل باعث به وجود آمدن موجوداتی هوشمند و دارای آگاهی حسی شد. بنابراین، روی کاغذ، افزایش پیچیدگی خوب است، اما هزینه دارد.

یافتن یک تعریف برای پیچیدگی

بگذارید ابتدا پیچیدگی را تعریف کنیم. پیچیدگی ربطی به شمارش تعداد قطعات یا اجزاء در یک مونتاژ، یا تعداد عملکردهایی که یک محصول قادر به اجراست ندارد. پیچیدگی موضوعی است که دو جنبه مهم یک سیستم را در بر می گیرد: توپولوژی جریان اطلاعات به درون آن – اساسا “نگاشت” آنچه بین ورودی ها و خروجی ها اتفاق می افتد – و میزان “عدم قطعیت” در این جریان.

این مولفه دوم که از اهمیت بسیار بالایی در طبیعت برخوردار است آنتروپی نام دارد. در مهندسی، آنتروپی صورت های بسیاری دارد: تلرانس ساخت، پراکندگی در خواص مواد، نقص های مونتاژ، عدم قطعیت در شرایط عملیاتی و غیره. هر چه آنتروپی بالاتر رود رفتار سیستم کمتر دقیق و قابل پیش بینی می شود. اما به دلیل اینکه در طبیعت آنتروپی فقط می تواند افزایش یابد، اوضاع همیشه بدتر شده و کم تر قابل پیش بینی و دقیق می شود. در اصل، تعداد ورودی ها و خروجی ها، و همچنین شبکه وابستگی های بین آن ها مشخص می کند که سیستم چقدر سردرگم – نه پیچیده – است.

وقتی آنتروپی (عدم قطعیت) به تصویر اضافه می شود، ما یک معیار پیچیدگی را به دست می آوریم. پیچیدگی، خود را با توانایی یک سیستم برای ارایه رفتارهای غیر منتظره نشان می دهد. یک حرکت پیچیده ساعت نمی تواند شگفتی بیافریند، اما یک کودک می تواند. هرچه پیچیدگی بالاتر باشد یک سیستم می تواند “حالت های رفتاری” بیشتری را در بر گیرد. این به این معنی است که اگر محصولات پیچیده تر و کاربردی تر شوند، استفاده از کیفیت تولید بالاتر، مواد بهتر، و دوام بالاتر برای حفظ کیفیت و اجتناب از شگفتی ضروری است.

نیروی کار در حال تغییر

بدیهی است که پیچیدگی هزینه به دنبال دارد. یک محصول پیچیده تر هزینه بیشتری برای طراحی، مهندسی، تولید، خدمات و عملکرد می برد. یک مهندس ممکن است به این دلیل با تجربه شناخته شود که به طور غریزی به دنبال راه حلی ساده تر برای یک مشکل خاص باشد. با این حال، امروزه مهندسین با تجربه کمتری در مقایسه با دهه ۱۹۷۰ یا ۱۹۸۰ وجود دارند.

سرعت اقتصاد ما مردم را بیشتر وادار به تغییر شغل می کند، به این معنا که پیدا کردن مهندسانی که دهه ها در یک شرکت می مانند و حجم عظیمی از تجربه و دانش تخصصی را کسب می کنند، دشوار است. علاوه بر این، آشفتگی ها در اقتصاد جهانی، شرکت ها را در سطوح مدیریتی بالا ، نه فقط کارمندان، تحت تاثیر قرار می دهد. وقتی تغییر مدیریت بالا باشد، ممکن است از شانس برنامه های بلند مدت برای تکمیل موفق کاسته شود. به همین دلیل است که برنامه هایی مثل جنگنده F-35 چند منظوره،‌ ۷۴۷،‌ و A380 برای تحویل محصولات کند بوده اند، در حالی که در برخی موارد هنوز هم مدت ها بعد از شروع به کار با مشکلاتی مواجه هستند.

در موارد ذکر شده، ما از محصولات ابتکاری صحبت می کنیم که بسیار پیچیده بوده و توسط کنسرسیوم بین المللی ساخته شده اند و در سراسر جهان پراکنده هستند. تفاوت های فرهنگی، تغییرات زیاد کارمندان، مجموعه ای از روال های کاری متفاوت، حاشیه سود کم، تمرکز بر درآمد کوتاه مدت و یک اقتصاد آشفته، اجرای یک برنامه پیچیده با ابعاد جهانی و اتمام آن در زمان معین و با بودجه تعیین شده را بسیار دشوار می سازد. علاوه بر این ها، یک روند هشدار دهنده دیگر ، سطح رو به کاهش آمادگی در فارغ التحصیلان دانشگاه ها است. قرار دادن تمام این عوامل در کنار هم کمک می کند به توضیح این که چرا صنعت تولید در ساخت محصولات ابتکاری پیچیده به شکلی به موقع و کارآمد دچار مشکل است.

حرکت رو به جلو

در حال حاضر دو رویکرد ممکن وجود دارد. یکی تمرکز بر توسعه محصولات کم تر پیچیده، کم تر جاه طلبانه و مهم تر از همه، با پراکندگی کم تر جغرافیایی است. در گذشته شرکت های هوافضا یک هواپیما را به طور کامل می ساختند، اما امروزه کار آن ها به هم وصل کردن قطعات بدنه تولید شده در دو قاره مختلف است. رویکرد دوم، گنجاندن پیچیدگی به عنوان یک ویژگی و هدف در طرح است، درست مثل سختی، ضریب ایمنی، وزن یا هزینه. با این حال برای انجام این کار باید پیچیدگی را اندازه گیری کرد. اگر نمی توانید آن را اندازه بگیرید، نمی توانید آن را مدیریت کنید. شمارش قطعات یا تامین کنندگان چاره کار نیست.