به طور مرتب با این سوال مواجه می شویم که با وجود این همه استانداردهای ارتباطی موجود کدام را باید انتخاب کنیم؟ ZigBee، Thread ، Bluetooth Mesh یا Wi-Fi؟ یا شاید LoRa ؟ یا بهتر است منتظر 5G و NB-IoT باشیم؟ البته این سوالات باعث سردرگمی و کم شدن سرعت پذیرش اینترنت اشیاء (IoT یا Internet of Things) می شوند. بخشی از این سردرگمی به این دلیل است که همیشه مشخص نیست که کدام یک از استانداردهای ارتباطی مناسب هستند،
علاوه بر این، بازاریابان ادعاهای غیر قابل اثباتی در مورد قابلیت های استانداردهای ارتباطی جدید مانند زمان تاخیر (“به میلی ثانیه!”) اظهار می کنند، و این قابلیت ها را مهم جلوه می دهند در حالی که از واقعیت به دور است. اکثر کاربران می توانند ثانیه ها تأخیر را تحمل کنند؛ حتی برنامه های زنده تلویزیونی هم چندین ثانیه تاخیردارند در حالی که عنوان می شود “زنده” هستند.
بنابراین، چگونه می توان به این سوال پاسخ داد: “کدام استاندارد باید استفاده شود؟” معمولاً من به این سوال اینگونه پاسخ می دهم: “چگونه می توانید درآمد داشته باشید؟” به طور معمول، عامل تعیین کننده این موضوع استاندارد رادیویی نیست. در زمینه رادیو، اکثرا روش کار راه انداز کافی است را پیش می گیرند و درآمد را بر اساس ارزش ایجاد شده توسط استفاده کننده از شبکه بی سیم تعیین می کنند. بی سیم فقط بی سیم است، همانطور که سیم فقط سیم است. ارزش هر دو را استفاده کننده تعیین می کند.
به یاد داشته باشید: جدا از استانداردهای ارتباطی بی سیمی که امروز پیشرو است، در عرض 5-10 سال همه چیز تغییر خواهد کرد، بنابراین بروزرسانی شبکه شما مهم خواهد بود. اما انتظار کشیدن برای “آخرین و بهترین” فن آوری شبکه های بی سیم تا ابد طول می کشد. با این وجود، آیا می توانیم به آینده نگاهی بیندازیم و پیش بینی کنیم که اوضاع به چه سمت می رود؟ من معتقدم که ما می توانیم، اما ابتدا، باید مسایلی را در نظر بگیریم.
رابطه تکنولوژی و روانشناسی در انتخاب بهترین استانداردهای ارتباطی
گوشی های هوشمند ما دارای سه استاندارد رادیویی (4G، Wi-Fi و بلوتوث) هستند. چرا سه، و نه دو (مانند یک تبلت)، یا یک یا چهار؟ دلیل آن هم به تکنولوژی مرتبط است و هم به روانشناسی چگونگی تجربه ما از فضای زندگی مان. بگذارید توضیح بدهم.
اول، تکنولوژی : سه عامل تا حد زیادی عملکرد رادیو را تعیین می کنند :
- محدوده (چقدر از یک ایستگاه پایه – برج مخابراتی، روتر، هات اسپات و غیره فاصله دارید)
- نرخ داده (از یک تماس صوتی ساده تا تماشای ویدئو)
- عمر باتری (هرچه بیشتر بهتر!)
عامل چهارم معمولا هزینه است، با شعار ساده: “بیشتر گران تر است” به عبارت دیگر، محدوده بیشتر معمولا گران تر است؛ همین امر در مورد نرخ داده بالاتر و عمر باتری طولانیتر نیز صادق است. با این حال از لحاظ فنی همه چیز امکان پذیر است و شما فقط می توانید یک رادیو داشته باشید. این لزوما مقرون به صرفه نیست، اما امکان پذیر است.
یک مثال: تصور کنید به یک قطعه موسیقی بر روی تلفن همراه خود با هدست بی سیم (بلوتوث) گوش می کنید، در حالی که هدست به طور مستقیم به تلفن متصل است و به شبکه تلفن همراه متصل نیست. با این حال، از لحاظ فنی این امکان وجود دارد که گوشی و هدست هر دو به شبکه تلفن همراه متصل باشند و موسیقی از طریق شبکه همراه از تلفن به هدست منتقل شود.
یا یک نمونه دیگر : وقتی یک سند را از کامپیوتر خود به چاپگر Wi-Fi خود برای چاپ منتقل می کنید، فکر می کنید این سند به طور مستقیم از طریق رایانه به چاپگر شما منتقل می شود؟ از لحاظ فنی این امکان وجود دارد (مثلا با اتصال بلوتوث یا Wi-Fi Direct)، اما ممکن است از طریق Wi-Fi به روتر خانگی خود و از طریق روتر خانگی خود از طریق Wi-Fi به چاپگر شما منتقل شود. همچنین ممکن است که دستور چاپ به کلاود cloud منتقل شود و سند به طور مستقیم از سرور کلود شما از طریق شبکه کابلی (یا فیبر) به روتر خانگی شما فرستاده شود و سپس به صورت بی سیم به چاپگر منتقل شود. راه های بسیاری وجود دارد که می توان این عملیات را بر روی شبکه های سیمی و بی سیم سازماندهی کرد. تا جایی که جزئیات آن بی اهمیت شده است. تا زمانی که کار می کند، همه راضی هستند.
دوم: ما چگونه فضا را تجربه می کنیم؟
این موضوع کمتر با تکنولوژی و بیشتر با روانشناسی ارتباط دارد. در کوچکترین سطح، ابتدا فضای شخصی را تجربه می کنیم. آیا تا به حال با فردی صحبت کرده اید که خیلی نزدیک به صورت شما شده و باعث ناراحتی شما شده است؟ اگر چنین است، می فهمید منظور من از “فضای شخصی” چیست؟ این حباب انعطاف پذیر در اطراف شما است، هر کجا که هستید، اندازه آن متفاوت است؛ اگر شما در یک متروی شلوغ هستید، این فضا بسیار کوچکتر از زمانی است که در یک رستوران یا یک دفتر هستید.
ما همچنین یک وضعیت مکانی را تجربه می کنیم که می توانیم با صدا و یا تا حدودی با دیدمان به آن دسترسی داشته باشیم. این شرایط می تواند در خانه یا دفتر کاری محقق شود. این قلمرو خصوصی است، در مقایسه با جهان خارج. ما گاهی اوقات این فضا را با مفهوم داخل نسبت به خارج یا خصوصی نسبت به عمومی تعریف می کنیم. و در آخر ، فضای عمومی خارج را داریم، که متعلق به دولت است و توسط آن قانون گذاری می شود.
اگر این سه فضا را با استاندارهای ارتباطی موجود در تلفن ترجمه کنیم، به یک تداوم می رسیم: یک رادیو بلوتوث برای فضای شخصی ما (حباب ما)، Wi-Fi برای فضای خصوصی ما و 3G/4G و به زودی 5G برای دسترسی در فضای عمومی. آیا این اتفاقی است؟ احتمالا نه. هر کسی که در “جنگ استانداردها” درگیر بود، می داند که هیچ کمیته عالی ای وجود نداشت که تصمیم بگیرد چگونه رادیوها و استانداردهای مختلف را در این سه فضا تقسیم کند. این تقسیمات به طور طبیعی اتفاق افتادند.
در 20-30 سال گذشته، هر یک از استاندارهای ارتباطی برای فضای استفاده حداکثر جنگیده است . برخی از این جنگ ها هنوز هم ادامه دارد. 5G، استاندارد فضای عمومی بعدی ، ادعا می کند که به خوبی در داخل خانه کار می کند و ممکن استWi-Fi را بی استفاده کند. بلوتوث در ابتدا ادعاهای جدی برای بازار داخلی Wi-Fi داشت (که هرگز موفق نشد)، در حالی که Wi-Fi با تکنولوژی Wi-Fi Direct چشم به بازار بلوتوث داشته است. جالب توجه است، اگرچه Wi-Fi Direct عمدتا موفق نبوده است، اما هنوز نمرده است – Wi-Fi Direct در کاربری هواپیماهای بدون سرنشین بازار خوبی پیدا کرده است.
این مقاله ادامه دارد . . .
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.